21-16K Bemelen - Maastricht

  Sören Kierkegaard  

ik ben al lopend tot mijn beste gedachten gekomen
en ik ken geen gedachte zo bedrukkend
of men kan er wel van weglopen.
Dus als men gewoon blijft lopen,
komt alles vanzelf in orde.

Voilà, het zit er op. Om 12 uur deze middag kwam ik aan op de Pieterberg in Maastricht. Ik dacht dat ik hiervoor 16 km moest lopen maar ik heb me vergist, 't waren er maar 10. Veel valt er niet te vertellen over de wandeling. De gekende paadjes tussen velden en bossen, af en toe de ingang van een mergelgrot op de zijkant en voor ik het wist zat ik in Maastricht. Een erg mooie stad die het beslist waard is om te bezoeken. Zeker het historisch centrum juist over de Maas is het bezichtigen meer dan waard. 
Op de Pieterberg in café de Bergrust kon ik mijn diplommeke gaan halen. Een mooi hebbedingetje om in te kaderen. Ik en den Hugo hebben er enkele La Trappe Isidoor trappistjes soldaat gemaakt vooraleer we richting station versasten. Nog even een restaurantje opgezocht want we hadden trek. Honger mag je niet zeggen in Holland want dat hebben enkel de arme mensen in de ontwikkelingslanden. Trek dus, een steakje met wat frietjes en geloof het of niet ... overgoten met die vermaledijde pindasaus. Maar goed, het was zeker te eten. Een Michelinsterretje zullen ze aan hun pindasaus niet overhouden. 
Het zit er dus op. Het was een heel mooie wandeling, dat zeker maar toch miste ik het aanvoelen van de energie die je op een camino voelde. De omgeving rond Groningen sloeg wat tegen. Annick vond het aan de hand van de fotootjes ook minder. Saaie stukken met alleen maar weilanden en grote boerderijen en steeds die fietspaden waarop je moest wandelen. Eens in Drenthe werd het mooier en van daaruit naar Overijsel en Gelderland en Limburg waar het steeds mooier en mooier werd. Ik mag me ook gelukkig prijzen met het weer. Af en toe eens een vlaagske maar nooit in die zin dat je het er verzopen afbracht. Ik heb al anders geweten. Overwegend droog dus en regelmatig wat flarden zon. 
Om 4 uur de trein op naar Temse. Den Hugo zou me naar huis brengen. Vlotte verbindingen en iets na 6 uur waren we er al. Om 7 uur thuis en ons Stafke keek maar raar naar me. 't Venteke herkende me niet meer met die ruige baard. Het duurde even vooraleer hij weer enige linken kon leggen.
Ik hou het hierbij, 't liedje is uitgezongen. We kunnen weeral plannen zie. Nog een klein dankwoordje voor de volgers mag er nog wel af. Dankjewel dus.
---------

------------
Van Strabeek over Bemelen naar de St. Pietersberg in Maastricht