13-23K Millingen ad Rijn - Groesbeek

   
  JJ Voskuil

Wandelen is aan de maatschappij ontsnappen. 
Niemand kan je bereiken. Niemand weet waar je bent. Dat is prettig.
Je loopt in een heerlijk nirvana, je gedachten gaan niet ver.
Je observeert wel, maar je denkt niet. 
Je maakt je geen zorgen over de toekomst, je denkt niet over het verleden, je bent in de tijd.
Dat is het fijne van wandelen. 

De 13de etappe zit er op. Een kleine 25 km toch wegens wat verkeerd te lopen. Ik leg het sebiet wel uit. Rond 9 uur was ik weg denk ik. Ik let zo niet meer op de klok. Prachtig weer toen ik mijn tentje opentrok. Ik kon beginnen met opkramen na het krentebolleke met een kommeke Earl Grey. Dit was een heel rustige camping met weinig volk. Je bent toch vlug een uurtje bezig met afbreken en terug alles in je rugzak te stoppen. Bij het vertrek nog een babbeltje met de overbuur en weg.
Deze rakker wist me te vertellen dat er wat geklim aan te pas zou komen. Geen probleem. De eerste kilometers asfalt dus dat sloeg tegen en een kilometer of 5 verder besloot ik het GPS spoor te volgen in plaats van de bepijlde route. Die leek me iets korter. Ja salut, 2 km door een ajuinenveld en dan helemaal terug moeten komen want dat spoor liep dood op een afgebroken brug. Pech nr 1.
De weg werd met de minuut mooier maar ook heuvelachtiger. Mooie bossen en golvende weilanden zover je zien kon. Soms loop je kilometers door een bos zonder een levende ziel tegen te komen. Een stukje Duitsland zat er ook weer in vandaag.
Tussendoor over de Duivelsberg geklauterd, die moest me niet op dag 1 gepresenteerd worden. Een flinke kuitenbijter maar de benen zitten prima, de ribben ook en de voeten raken minder vlug vermoeid. Eens voorbij Groesbeek liep het pad door een gigantisch bos tot aan de camping. Eerst had ik een natuurkampeerterrein uitgekozen maar het is er zo primitief. Camping Klein Amerika dan maar geprobeerd. Daar kwam ik aan op een leeg kampeerveld. Niks te zien. Pech nr 2. Dan maar de andere richting uit naar het NKT. Gelukkig liep de weg verder weg van het lege veld en een eind verder lag de werkelijke camping 'Klein Amerika'. De naam refereerde naar de Amerikaanse soldaten die hier in '45 een groot offensief hadden gestart. Het lege veld, zo hoorde ik later, was bestemd voor groepsevenementen. Bijna had ik hier mijn kampement opgeslagen. Veel volk hier op de camping. Een oldtimerclubje met Triumphbezitters resideert hier. Luidruchtig volkje met een sportkarretje als gemeenschappelijke fetisj. Lap, er wordt hier vuurwerk afgeschoten. Ik ga eens kijken en kruip er stilletjes in. Tot morgen, dan teen ik naar Afferden. Fotootjes heb ik kunnen uploaden, 't Werd tijd.
---------

-------------
Van Millingen naar Groesbeek