Zen
Het eindpunt kan nooit zo interessant zijn als de weg ernaar toe.
Ik ben dan toch maar even op verzoek van mijn overbuurvrouw naar dat kampvuur gaan kijken. Een joviale dame, een echte Amsterdamse. Grote klep waaruit smakelijke klap kwam. Ik kreeg al direct een glas wijn aangeboden. Ze was met haar zoontje Gideon op fietstocht en die kleine had de oren van haar kop gezaagd om naar die camping te gaan. Een echt avontuur voor die jonge gasten. Samen met de boswachter allerlei activiteiten doen spreekt die jonge gasten wel aan. Na het kampvuur heeft mijn buurvrouw me nog geholpen met die computer. Die was blijkbaar hersteld ondertussen. Goed zo, ik moest dus deze morgen niet meer op die boswachter wachten om te kunnen vertrekken. Om halftien was ik de plein over. Fijne wegen vandaag, allemaal zandpaden afwisselend met flintpaden. Hier in de regio zie je overal keien liggen. Men noemt het zwerfkeien en die zouden hier beland zijn met de landverschuivingen tijdens de ijstijd. Men heeft de herkomst van die keien in Zweden gesitueerd. Na het stilleggen van de houtkap in de regio werden er veel mensen werkloos. Men zette ze aan het werk om de heide te ontginnen. Zwaar werk waarbij alle keien uit de grond verwijderd moesten worden. Met de kleinere keien werden dan die flintpaden aangelegd. Zeker 23 van 25 km liep het Pieterpad door het bos. Een tijdje heb ik compagnie gehad van een kerel die in de horeca als ZZP'er ... zelfstandige zonder personeel, werkte. Prima kerel maar met zijn gebabbel over moleculair koken, gezond eten ... hij at al een jaar geen brood meer, ben ik tot 3 maal verdwaald in het bos en zelfs een heel stuk in een rondeke gelopen. Ik werd het wat beu en opperde om even rust te houden. Nou, dan loop ik maar lekker door opperde hij dan weer. Dat moest ik horen !
Een uurtje later kreeg ik gezelschap van Greet. Ook een tijdje mee gelopen tot aan haar logement en genoten van haar verhalen over de West Coast Trail in Canada. Een LAW geïnspireerd op de vluchtroutes die schipbreukelingen moesten nemen wanneer ze aanspoelden aan de kust. Grellig !!! Beren, wolven en poemas onderweg, klimmen en dalen langs touwladders op de kliffen. Geen winkels enz enz. Per dag kregen er maar 26 personen een 'Permit' om te vertrekken en dit na ondertekening dat je geen verhaal kon maken bij het één of ander accidentje onderweg. Je zou het haar niet aangeven. Ze wandelde met een parapluke.
Soms kom je engelen tegen onderweg. Een tiental km voor de eindmeet komt er een dame aangewandeld in tegenovergestelde richting. Ik schrok me een bult. Het was verdorie Ria uit Dalerveen die me tegemoet kwam. Ria mijn pelgrimsvriendin van op de Camino de la Plata. Ze was met haar Charleston 2 cheveauke een eind in mijn richting gereden. De eerste de beste Pieterpadstapper die ze tegenkwam had ze gevraagd of die geen Belg was tegengekomen onderweg. Ze moet geluk gehad hebben want die eerste de beste was die moleculaire kok. Ik had hem immers laten uitlopen en hij vertelde haar dat ik kwartiertje achterop liep. Ineens stond ze daar. Ze had koffie en stroopwafels mee. Wat fijn van haar om al eens langs te komen. Morgen ben ik te gast bij haar. Fantastisch toch hoe dat LAW-wandelen de mensen verbindt. 't Zijn er dan nog toffe op de koop toe. Vrienden voor het leven.
Om dik 5 uur was ik op de camping bij Klaas en Tia. Erg sympathiek van hen om een bord op te hangen met Welkom Jan van Dongen. Ik wilde Klaas nog op de hoofdletter V in 'van' wijzen maar ik heb het maar gelaten. Bij sympathieke mensen moet je je niet inlaten met onnozele opmerkingen.
Voilà, ik ga nu mijn potje koken zie, mijne was doen en eens goed douchen.
Tot morgen. Ik ben er zeker van dat ik in de watten ga gelegd worden bij Ria !!!
---------
------------------
Van Schoonloo tot Sleen
Van Schoonloo tot Sleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten