Emile Bergerat
Niemand is gelukkiger dan iemand die vertrekt, tenzij het iemand is die terug komt.
De trip vroeg kunnen starten, zo rond 8u30. Toch werden het weeral 28 bornes. Eerst in een grote boog rond de stad Roermond naast weiden en landerijen. Het begon terug te regenen. De hele nacht trouwens heeft het geregend. Raar maar waar : Je slaapt rustig in als je zo die regen hoort kletteren op je tentje. Thuis, in een luxueuze slaapstee meerdere keren per nacht wakker worden maar in een prullententje op een luchtbedje slapen als een os. Op de koop toe zit er een fit in dat matrasje en tegen de morgen lig ik zo goed als op de grond. Het deert echter niet. Leg daar maar eens pap op !
Roermond dus voorbij en vervolgens de dorpjes Melick, Sint Odiliënberg waar we picknickten op de kerkdorpel met uitzicht op de grafstenen van een schare nonnen die daar de eeuwige rust hielden en Montfort om uiteindelijk te belanden op de boerderijcamping Pepinushof in Echt – Maria Hoop. In Melick wat inkopen gedaan en in Montfort besloot den Hugo om voor ’s avonds in een fleske wijn te voorzien voor bij zijn astronautendineetje. Een prima initiatief als je het me vraagt. Tussen de stad en de dorpen weeral langs prachtige boswegen gelopen. Je zou ze bijna ééntonig gaan vinden maar telkens ontdek je weer iets nieuws. Vandaag bijvoorbeeld een eigenaardige combinatie gespot : Aspergevelden tussen eikenwouden. Nooit zoiets gezien.
Ik probeer weer een paar fotootjes up te loaden maar het lukt voor geen gram. ’t Zal voor later zijn, die gaan niet lopen. Ondertussen barst er hierboven een onweer los met een wolkbreukje. Ik hoop dat het morgen wat uitklaart. Afwachten dus alhoewel ik de hele stapperiode helemaal geen reden tot klagen heb gehad. Tot nu toe enkel een paar malse regenbuitjes en vrij aangename temperaturen overdag. Prima wandelweer.
Om 5u waren ik en den Hugo op onze bestemming, ttz dat Pepinushof. Tentje rechtgezet, een klapke gedaan met de buren die ook daar aan een fiets-4daagse hadden deelgenomen. Die vertelden ons over de Koning Olav’s trail van Oslo naar Trondheim. Ook een hele speciale sfeer werden ze daar gewaar op die pelgrimsroute. Daarna is den Hugo aan zijne astronautenrepas begonnen. Prima spul als alternatief voor een volwaardige maaltijd maar vrij duur als je de verhouding grammen / euro’s maakt. Het kan een oplossing bieden voor trekkers en stappers maar niet voor de door de wol geverfde outdoorfanatics volgens Els. ’t Smaakte toch lekker, couscous met kip maar ik had voor alle veiligheid nog in paar chipolatakes voorzien. Die waren ook helemaal wijlen. Na het douchke nog een praatje gemaakt met Huub en zijn vrouw. Beiden 83 jaar jong en nog fervente kampeerders. Huub was koperslager geweest en had in ontelbare kerken in NL gewerkt voor het dakbeslag. In geuren en kleuren vertelde hij hoe dikwijls hij de pastoors een been had uitgevezen. De pastoor in Middelburg had hem gevraagd om hem koper te leren brazeren. Hij deed hem een paar keer de knepen van het vak voor maar toen de pastoor het wou overnemen draaide hij zijn chalumeau achter die zijn gat stilletjes wat meer toe. In zijn oogskes dansten er terug duveltjes rond terwijl hij vertelde. Zijn vrouw mengde zich even in zijn betoog toen zij over haar lekkende hartklep een woordje wilde placeren maar Huub legde haar kordaat het zwijgen op. “Zwijgen nu vrouw !” zo luidde zijn bevel. Dat werd prompt opgevolgd.
Morgen weer een deftig tripje. Naar Puth en ik ben benieuwd. Het zit er al bijna op en ik ben nog maar pas vertrokken. Ik ga slapen zie, den Hugo is, afgaande op het aantal door hem geproduceerde decibels, ofwel in dromenland ofwel in een oerbos enkele hectaren zware eikebomen aan het rooien.
---------
------------
Van Swalmen tot Montfort
En verder naar Echt, een 8-tal km richting Sittard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten