00-12K van Winsum naar de start van het Pieterpad in Pieterburen

  
  Chris Towsend - The Advanced Backpacker  

  "De moderne wereld is snel, complex, strijdlustig en steeds begaan met wat er komen gaat. Altijd is er meer te doen dan er de tijd voor is. Het landschap waarin je je begeeft tot zelfs het licht waarin je leeft werd meestal kunstmatig geschapen. Dit kan soms opwindend zijn maar het wordt mettertijd frustrerend, stressgevend en vermoeiend. In scherp contrast daarmee staat dat het weken- of maandenlang rondtrekken in een natuurlijke omgeving met enkel je rugzak en je tentje een eenvoudige en zichzelf herhalende activiteit is. Eén die leidt naar innerlijke rust en psychisch welbehagen, een bewustwording van je volmaaktheid in de natuur waarbij men zichzelf voldaan en gelukkig voelt. Elke dag volgt hetzelfde patroon en dit op een natuurlijk ritme. Stappen bij daglicht, gaan slapen als het donker wordt, eten als de honger opkomt en beschutting zoeken bij noodweer. Enkel de details verschillen. De eenvoud in het basispatroon van stappen en kamperen, dit dag na dag, bezorgt je een aangename ervaring. Het doet goed om een tijdje te kiezen voor de meest eenvoudige en rustige manier van leven om zo te kunnen ontsnappen aan de haast van de moderne wereld. Problemen en zorgen weken zich stilletjesaan los in je hoofd wanneer de dagen voorbijglijden. Je krijgt er ook meer zicht op want ze komen in perspectief te staan bij elke stap die je zet. Stap na stap, uur na uur en dag na dag. En bij het thuiskomen na je avontuur voel je je hersteld en vernieuwd door het wedervaren. Je stelt voor jezelf vast dat je je opnieuw met de 'beschaving' kunt verzoenen. Inderdaad, sommige aspecten ervan kunnen je dan opeens terug bekoren."

Een beetje oploeven naar het Noorden vanuit Winsum. De start van mijn tocht ligt immers een 12 km meer hogerop in Pieterburen. Dat ligt ongeveer op dezelfde breedtegraad als Bremershaven in Duitsland en morgen, dan start ik hier terug in Winsum voor de tocht naar Groningen. Een beetje gek maar Ordnung muss sein. Dat zei den Duits al in '40. Stappen volgens de regels en niet foefelen. In Pieterburen start je met het Pieterpad en je gooit je rugzak maar eerst aan de kant op de Pieterberg in Maastricht. Punt andere regel ! Vandaag was het al een heel avontuur om ter bestemming te geraken. Den Hugo heeft me deze morgen naar de statie van Beveren gebracht. Hij had zich wel overslapen maar dan pakken we wel een treintje later. Als we in onzen houten frak liggen rijden er immers nog treinen. Treinen genoeg. Prachtig weer zou het worden maar daar in het Noorden van Nederland telt men toch meer regendagen dan elders in het land. Soit ik ben er geraakt in Winsum en het was er mooi weer met een stevig briesje. We zitten immers vlak bij de zee. Vlotte verbindingen alhoewel ik via Schiphol ben moeten sporen omdat in Dordrecht aan het spoor van de Moerdijkbrug wordt gewerkt. Om kwart voor twee stapte ik in Winsum af. Wandelstokken uiteenvijzen op lengte, de rugzak op den bult en stappen maar.  Dat is toch terug wennen hoor. 20kg met het tentje, matras, pot en pan en branderke. Een heel goeie rugzak hebt ge van doen of ge komt half kreupel aan. Het ging goed met dat gewicht dus ik ben content.
Veel beton op dit kort stukske en eigenlijk een wandelingetje dat niet veel verschilt met eentje van achter de hoek bij ons. Maar het vlotte goed. De 12 km waren zo gestapt. Onderweg een kerel tegengekomen die het Pieterpad liep met zijn vrouw. Zijn vrouw in sportkledij en hij liep in een kostuum, plastron  en lakschoenen. Zijn bagage trok hij voort in een wheelie karretje. Hij was zeer content van zijn karretje. Je komt wat tegen onderweg. Zo' gasten geven de wereld wat kleur.         

Tegen dat ik in Pieterburen was aanbeland was er een strakke wind op kop komen opzetten. Grote wolken zweefden voorbij en het koren in de weilanden ging er plat bij liggen. Maar genen druppel is er uitgevallen. De camping is hier heel rustig. Vriendelijk onthaal en ik mocht gaan staan waar ik maar wilde. Dat was rap uitgemaakt. Een mals gazonneke uitgezocht en op enkele tellen was ik gesteld. Ik kreeg al direct gezelschap van een jonge kerel. Ik ben Rudolf zei hij en het toeval wil dat Rudolf juist de Camino had gelopen. We hadden al direct aanknopingspunten. Maar eerst wilde ik mijn souper gaan bereiden. Gerookte forelfilets op een beddeke van noedels met kip uit een chinees pakske. Als dessertje een boterham met een snee frikadellekoek. Samen aan een campingtafeltje hebben we gegeten en wat gekletst. Rudolf had een Engels meisje leren kennen op de camino waaruit een relatie is ontstaan. Ja toch wel, hij zat nu een beetje met wat kopbrekerij van hoe hij zijn leven moest gaan organiseren met die Angelsaksische freule.
Morgen ga ik terug naar Winsum maar neem de bus. De eerste trip naar Groningen, goed voor 33 km, dat zou niet verstandig zijn om die al te voet te doen. De Ronny zag dat ook al niet goed zitten. Ik zal dus maar luisteren naar een caminard. Terug een beetje opbouwen is veiliger. Vandaag 12, morgen 20 à 21 paaltjes zullen volstaan om het ritme te terug te vinden. Overmorgen 25 en een klets en dan mogen de serieuze mannen er aankomen.
Seffens nog vlug een douchke nemen en ik kruip in mijne slaapzak. Toch een beetje moe maar ik denk eerder dat dat van dat sporennis. De Rudolf ligt er zo te zien al in :-). Die droomt vannzijn Engels liefke.
Tot morgen.

Van Winsum naar Pieterburen